Kiedy wybierałem się do kina na „La La Land” reżyserii Damiena Chazelle’a byłem przekonany, że idę na lekki musical dla rozrywki (jednocześnie alternatywę, by nie oglądać w kinie bajek lub kolejnej części Greya). Pierwsza scena, gdy na ekranie pojawia się zbiorowy taniec ludzi, wzbudziła we mnie zapał. Stwierdziłem, że to musi być taki musical jakiego brakowało mi od czasów „Mamma Mia”…